Świątynia Eyn

Szira De' Lesore

Jest to piękna, ozdobiona złotem świątynia postawiona ze złotawych kamieni ku czci Eyn. Była budowana latami, by efekt piorunował. Doslownie.
Świątynia położona jest bardzo wysoko, na jednym z najwyższych urwisk, na Świętej Wyspie. A wyżej jest dlatego, by być bliżej Eyn. Bliżej Słońca.
A gdy to dojdzie już na sam szczyt nieba, świątynie oświetlają promyki słoneczne - w tym wielki posąg Eyn dzierżawiącej w prawej łapie księgę i mającą na grzbiecie skrzydła i jej zielono-niebieskie oczy - biją dzwony o głosie tak majestatycznym i uspokajającym niczym zioła natury uśmieszające ból.

Tevayra

Tak, tak... wiadomo, Tev nie należała do gildii słońca. Ale coś ją podkusiło, aby wkroczyła w tereny Esweryńskich bogiń. Było tutaj na prawdę pięknie! Była pod wrażeniem, oglądając kolejno każdą z omijanych figurek i posągów. Wkroczyła w końcu na przerośnięte schody wciśnięte w skalne szczeliny. Oglądała dziwne malowidła i hieroglimy. Nie rozumiała ich, podobnie jak nie rozróżniała poszczególnych bogów. Wiedziała jednak, że bliża się do największej królowej Eswerynu. W końcu stanęła na szczycie dziwnej i ciasnej dróżki, stojąc oko w oko z największą władczynią Słońca, legendarną boginią Eyn...

Kota

Łowca Dusz nadchodzi! Kota, nie wiedząc dokładnie, gdzie się znajduję, szedł cicho niczym osobnik własnego gatunku, omijając zgrabnie wszystkie przedmioty. Znalazł się na Dekanoi! Nie wiedział nawet, co w tej sytuacji zrobic. Zawsze o tym marzył, a teraz... chyba się bał. Bał się tego, jak go tu przyjmą.
Chyba nikt nie pozna, że jest on Łowcą Dusz...
Wskoczył na pobliski głaz i usłyszał szmer. Szmer innego kota! Poczuł nawet woń. Piękną woń lotosu i magicznych ziół. Z zaciekawieniem rozglądał się w poszukiwaniu źródła pięknego zapachu. W końcu go zauważył.
Z zachwytu aż stanął. Nieopodal niego stała zgrabna, piękna i bardzo intrygująca gepardzica. Na ramieniu miała zawieszoną torbę. Zapewne ... zielarka, czy jak im tam. Pewnie ktoś z Axis.. miły początek. O ile Kota dobrze rozumiał, ci z Axis byli neutralni.
Z uśmiechem legł pod drzewem i obserwował ją. Kotkę swoich marzeń. Gepardzice zawsze go interesowały. I zazwyczaj miały cudne wnętrze.

Tevayra

Właściwie to słońce raziło ją bardzo w oczy. Ledwo co mogła dostrzec pośród kosmyków opadających na nią promyków. Stała tak przez jakiś czas, dopóki nie usłyszała cudzych, kocich (bo cichych) kroków i podejrzanej woni. Jako że należała do Axis, i była zielraką, czuła dwa razy więcej i dostrzegała dwa razy więcej niż zwykły mieszkaniec krainy.
Aura była co najmniej dziwna - nigdy się z taką nie spotkała. Nie należała do żadnej z gildii z Dekanoi, ani też do samotnika czy wędrowca. Ta aura była tak dziwna, że dopiero po krótkiej chwili analizowania doszło do niej, że... to napewno barbarzyńca. Rebeliant, wygnaniec... czyli ktoś, kto nie powinien znajdowac się na tych terenach! Odwróciła się w stronę źródła owego zapachu i już po krótkiej chwili dostrzegła wzrokiem białego kota leżącego niedaleko niej.
Udała, że nie zauważyła nic podejrzanego. Odwróciła się i miała zamiar zwiedzac dalsze zakątki owego, pięknego miejsca. No bo w końcu była z gildii natury, nie obchodziły ją wszelkie konflikty innych!