Magiczny las

Kornelly

- Mi ciebie też. Co do Nelly, to spoko. Jedno przezwisko więcej - zaśmiała się. - Zagramy w berka?

Toncho

Spojrzała na roślinośpiewaczkę i potem na elfa.
- Jasne!- Zawołała radośnie ... Tak z nią może być ciężko w końcu jest gepardem !
- Kto go ma ?- Zapytała jeszcze by się upewnić czy ma uciekać czy może gonić.

Kornelly

- Ty! - serdecznie się roześmiała i zaczęła uciekać.
Postanowiła, że jeśli Toncho będzie cały czas berkiem, może uda się dobiegnąć do jej legowiska. Tak, to była myśl... I wbiegła między drzewa.

Toncho

Ta rzuciła się pędem przed siebie z zamiarem dogonienia Kornelly. Widząc iż ta wbiegła między drzewa nawet się nie zawahała czy skręciła ... O niee ! Ona przyspieszyła i sprawnie niczym cień przemykała między kolejnymi drzewami cały czas mając na oku elfa.

Kornelly

Korn doskonale wiedziała, gdzie ma biec.
Przy ósmym dębie skręć w lewo, dalej biegnąć wzdłuż strumienia, pomyślała.

Toncho

Samica nie spuszczała jej z oka gnała niczym ... Yyy ... eee ... Gepard za antylopą Very Happy

Brawa za trafną metaforę. Tak czy siak niebezpiecznie szybko zbliżała się do Nelly.

Kornelly

Gepardzica odwróciła głowę. Zobaczyła, że Toncho biegnie coraz szybciej. Ale Korn znała pewną sztuczkę. Jeżeli odpowiedni ustawi łapy, może osiągnąć nadprędkość (nawiązanie do Sci-fi). Jest to pęd, który każdy w sobie ma, acz jedynie niektórzy potrafią go wykorzystać. Jedną z nich była Kornelly.

***

Nell widziała już swoją jaskinię. Jeszcze tylko trochę... Dobiegła. Tylko gdzie Tonch?

Toncho

Biegła za nią gdy ta przyspieszyła zrobiła minę a'la WTF?! No bo jak ... z tego wszystkiego nieco zwolniła lecz potem znowu przyspieszyła i zaraz znalazła Kornelly.

***

- Mam Cię !- Zawołała radośnie gdy nagle ... Rozejrzała się.
- A tak z zupełnie innej beczki to gdzie my jesteśmy ? - Zapytała patrząc na Nelly.

Kornelly

- W moim domu! - odparła dumna.
- Chodź do środka, na pewno jesteś głodna.

//Teraz piszemy w Legowisku Kornelly w Terenach Gildii Natury//

Toncho

Wzruszyła ramionami i obejrzała się za siebie po czym weszła do środka.

// Oki //

Laulaen Kasveilla

Patrzyłam jeszcze chwilę na znikające w oddali kotki. Usmiechnęłam się. Szkoda, że nie dołączyłam się do zabawy, ale w tej chwili musiałam kogoś znaleźć. Ciekawe czy mi się uda? Pobiegłam węsząc w świeżym powietrzu.
zt