Zdradliwe Urwisko

Datron

Samiec odwzajemnił uśmiech.
- Bardzo miło mi cię poznać. Powiedz co cię tu sprowadza. - Powiedział łagodnie i zaraz uśmiechnął się widząc iż nadchodzi jego przywódczyni - Szira. Zerknął na lamparcice. Jego spojrzenie szybko jednak znowu wróciło do Minnetaki.

Minnetaki

- Gdy byłam młoda, wyszłam sobie na spacer do lasu i tam nagle złapały mnie jakieś zbiry i przywlokły tu. Gdy się ocknęłam nikogo już nie było i przyszłam tutaj, aby nieco pozwiedzać nową krainę, do której trafiłam. - Odparła, powolnie gestykulując.

Szira De' Lesore

Szira uśmiechnęla się. Ciekawe czy Minnetaki pamięta, jak to Szira i Ivano uratowali ją od zbira? Wink

-A jak wyglądali twoi wybawiciele? - spytała udając, że nic nie wie i jest bardzo ciekawa.

Yukoshi

/ Sorry konta mi się pochrzaniły ... -,- /

- Przykro mi. To smutna historia. Pewnie tęsknisz za swoim dawnym życiem i rodziną. - Powiedział cicho nie spuszczając samicy z oczu. Była dość wyjątkowa pod względem wyglądu jak i budowy.
- Może byli to myśliwi czy coś w tym rodzaju. Trochę ich tu jest, a oni szukają takich "okazów" jak na przykład ty. - Snuł swoje domysły.

Szira De' Lesore

/Minnetaki, ty piszesz jako rodryg czy Minna? Nie możesz pisać jako Rodryg pod postacią Minnetaki ani odwrotnie - to w końcu 2 różne postacie! Na przyszłośc lepiej tego przesztrzegaj, bo osty plecą xD Yuki, ty też -.-/
-No, do klatek.. - odpowiedziała Szira.

Minnetaki

- Przecież mówię "nikogo już nie było". - Odparła Szirze i zrobiła głupią minę. Po chwili przypomniał jej się jej ojciec, Mukoki oraz brat Wabigoon. W jej umyśle kręcił się gdzieś jeszcze Rodryg.
- Nie byli to myśliwi, to były zwykłe dzikie koty. Jeden z nich był to lampart, a drugi lew. - Powiedziała.

/Piszę jako Minnetaki/

Szira De' Lesore

Szira uśmiechnęła się.
-Nie lew, tylko jaguar. Lampart i jaguar cię uratowały. - wyłumaczyła.

Datron

Spojrzał zaskoczony na Minnetaki.
- Jak kotowate mogą robić coś takiego innym kotom ? chociaż mogły mieć ku temu powody. Może zagrażało ci niebezpieczeństwo. - Powiedział w końcu.

Szira De' Lesore

-Drogi Datronie, to nie były żadne kotowate, to Atios i Etios, bogowie śmierci. - znowu tłumaczyła. -Oczywiście pewna nie jestem, ale ja i Ivano, jako przywódcy, nie musimy obawiać się tych bogów śmierci.

Minnetaki

- Yhh... - Westchnęła zrezygnowanie. - Lampart i lew byli tymi zbirami, a mnie nikt nie uratował. Te zbiry zostawiły mnie w tej krainie. - Warknęła tłumacząc.

Datron

Położył łapę ma ramieniu Minnetaki, delikatnie.
- mam nadzieję, że będziesz się tu dobrze czuła i nie będziesz zbytnio żałowała iż się tu znalazłaś.

Minnetaki

- Dzie-dziękuję. - Odparła, a czując jego łapę na swoim ramieniu, zaczerwieniła się i zawstydziła. Można rzec, iż Minnetaki zaczęła coś czuć do Datron'a.

Szira De' Lesore

Zirytowana lamparcica jedyne co zrobiła, to wstała i pożegnała się. "Sama nie wie, o czym gada! Nie będe z takimi przywłokami gadać.."
-Żegnajcie.
***

Datron

Zerknął na Szire - Co się z nią dzieje ? - Pomyślał, po czym spojrzał na lwicę. Dopiero teraz zdał sobie sprawę, że jest naprawdę miła.
- Nie ma sprawy. szczerze to bardzo jestem szczęśliwy z tego iż mogłem cię poznać. - Uśmiechnął się serdecznie i usiadł obok samicy.

Minnetaki

Odprowadziła wzrokiem lamparcicę i wróciła do Datrona.
- Ja także jestem szczęśliwa. - odparła i przypadkiem przytuliła się do niego. Gdy zdała sobie z tego sprawę, odbiegła od samca, zarazem odwracając się do niego tyłem i opuszczając łeb. Wiedziała, że zrobiła źle.