Grota nietoperzy

Szira De' Lesore

-Specjalnie? - zdziwiła się Szira - Niby dlaczego? Dobrze mi się siedzialo na drzewie.. - powiedziała, przenikliwie patrząc na tego lewka. Co on taki nieśmiały nagle?

Shey

Spojrzał na nią zupełnie niewinnie. - A nic, taka nagle niezdarna się zrobiłaś. - Uśmiechnął się złośliwie. A co! Podszedł do drzewa, z którego uprzednio zjechał. Przejechał teraz kilka razy po nim pazurami, zupełnie z przyzwyczajenia. A następnie spojrzał na Szirę znudzony. - Już nie dyszysz? - Przechował tą minę, by nie wybuchnąć śmiechem.

Szira De' Lesore

Wypuściła cicho powietrze. Chcial ją wkurzyc?
Patrz, i ucz się. pomyślała Szira i odwróciła się. Bez słowa, za to z uśmieszkiem na pysku odeszła trochę dalej i usiadła pod krzakiem.

Shey

Poszedł za nią, siadając przed tym majestatem. Oczywiście jego mina była poważna, lecz rozbawione oczy mówiły, że w pewnym sensie wygrał. - Oh? Zezłościłaś się? - Spytał niby poważnie. Tak, lubił kogoś denerwować. Zmrużył oczy, spinając mięśnie. Lepiej być gotowym na wszystko.

Szira De' Lesore

Hah, przyszedł za mną. Wygrałam! pomyślała i uśmiechnęła się w myślach.
-A co, tyle osób już wkurzyłeś, że myślisz, że i ze mną zrobisz to samo? - spytała, po czym wstała i wskoczyła na pobliską gałąź.

Shey

Ah, trudno. Legł się teraz na ziemię. Nie chciało mu się latać za nią, w końcu nie były to gody. Westchnął głęboko, zamykając przy tym oczy. - Oczywiście. - Ukazał przy tym zadziorny uśmiech, swych białych kłów. Ciepło i promienie słońca były tak rozkoszne, że zaczął się tak wiercić, wreszcie układając się w dziwnej pozycji. Leżał tak na plecach, w dodatku wykrzywiony w lewo, oraz zamknięte oczy. Od czasu do czasu ruszał końcówką ogona... mrucząc!

Fecit de Caligo

Uznałem, że jeśli gdzieś jest cicho i pusto, to tym miejscem będą jaskinie. Kolejny raz ten świat dał mi pstryczka w nos i ujrzałem dwójkę kotów. Chyba jest więcej istot na ziemi niż kilaset lat temu. Nie chciałem im przeszkadzać, bo byli sobą mocno zajęci, ale chyba kiedy tu wtargnąłem od razu mnie zauważyli. Poruszałem się cicho, ale ta grota nie była na tyle ciemna, by nie dostrzec białego tygrysa. Wyrównałem oddech i przysiadłem obok ściany, wpatrując się w mroczny sufit. Jeśli będą chcieli to mnie zauważą, jeśli nie to ominę ich i pobęde w spokoju. Miejmy nadzieję, że sa cywilizowani i kulturalni na tyle, na ile w tych czasach można być kulturalnym.

Szira De' Lesore

I wten znowu ktoś wszedł w te tereny. Tego było za wiele!
Spojrzała na Sheya. Nie odezwała się, kiedy ten patrzył akurat na nią wystawiła mu język.
xD

Shey

Zmarszczył nos, gdy ta pokazała mu język. Nagle uświadomił sobie, że czuje czyjąś obecność. Odwrócił się na bok, by wreszcie wstać. Podniósł się leniwie, zawodząc w westchnieniach. Spojrzał w kierunku jaskini, jednak wielce się nie podniecił odwiedzinami nowego kota. Znów zerknął na tą, co se właśnie siedziała na gałązce. - Nie za wygodnie ci? - Mruknął, jakby zazdrośnie.

Szira De' Lesore

-Zazdrosny? - spytała, szczerząc się okrutnie i zabawnie. Wiedziała, że lwy nie potrafią wspinac się na drzewa.
Zupełnie nie zwróciła uwagi na białego tygrysa, mimo iż był z jej gildii.

Shey

Zachowując resztki godności, uśmiechnął się tylko. - Nie, niby czemu? - Żachnął się, uderzając mocniej ogonem o ziemię. Siedział sobie wygodnie, zupełnie nie dając po sobie poznać, że obchodzi go zwinność samicy. Żadne z tego halo.

Szira De' Lesore

-Niech ci będzie. - powiedziała nadal uśmiechnięta.
Jej ogon powiewał lekko na wietrze. Lubiła ten stan.

Shey

Uśmiechnął znów, ukrywając swoją fascynację. - Robisz mi litość? Phi... - Potrząsnął dumnie grzywą, próbował dać do zrozumienia, że nie potrzebuje Jej łaski, czy litości. Duma, tak zdecydowanie była to duma. Lwy tak po prostu mają, uważają się za królów zwierząt.

Szira De' Lesore

-Litość? - spytała niby-zdziwiona lamparcica. No tak, przecież majestatu nie wolno obrażać. ALe co ona sobie będzie robiła ze zwykłym lwem? Ona - przywódczyni potężnej gildii i on.. nie wiadomo nawet co, kim on był z gildii, i to wrogiej gildii. Już z jednym z gildii mroku miała doczynienia. -Taki silny kot jak ty litości nie potrzebuje. - prychnęła i dalej łapała każdy milimetr wiatru.

Shey

Zmrużył oczy i to delikatnie. Możliwe, że to go nieco ukuło, jednak zdławił to uczucie niemal od razu. Czy on jest silny? Nie, jeszcze jest przeciętny. Dopiero gdy stanie się wampirem będzie coś znaczył w hierarchii. - Nie? To dobrze. Jeśli mogę, ile już piastujesz tytuł przywódczyni? - Spróbował odejść od bezsesownej gadki-szmatki.