Grota nietoperzy

Shey

O cholera, po chwili otworzył oczy, patrząc na słaniającą się ze zmęczenia Szirę. Zmrużył delikatnie oczy, jakby pomyśleć, nie powinna go uratować. Położył uszy zawiedziony swą bezsilnością. Wtedy ujrzał kolejną istotę, a w jego nozdrza dostała się słodka woń gildii słońca. Westchnął delikatnie, po czym podszedł do swej wybawczyni. Następnie skierował swój błękit na jej pyszczek, zastanawiając się nad sensem uratowania go. Ułożył łapę do czoła samicy. - Jak się czujesz? - Tak, nie musiał się silić na troskę, może to dziwne, bo w końcu był z Mroku.

Laulaen Kasveilla

Widząc zgromadzenie ucieszyłam się. Wreszcie jakieś koty. Wprawdzie nie ma tu dużo roślinek, ale jest towarzystwo.
Z całym swoim pogodnym uosobieniem krzyknęłam z radością:
Cześć!
Po czym zamarłam, bo zobaczyłam jednego z kotów (a właściwie kotkę) na ziemi. Uzdrawianie to nie moja specjalność, ale coś tam się znam- w końcu rośliny mogą mi podpowiedzieć, które użyć.
Przepchnęłam się między dwoma samcami i obdarzywszy ich szerokim uśmiechem spytałam istoty:
Nic ci nie jest? Może pomóc. Nie jestem medykiem, ale coś niecoś się znam
Moja dobra dusza kiedyś mnie zgubi, ale nie teraz.

Szira De' Lesore

Otworzyła oczy. Z początku najpierw rozmazane pyski, a później..
-E.. Eyn? - spytała, ale później otworzyła szerzej oczy i wstanęła.
-Rover? Shey? - spytała cicho -Nie, nic mi nie jest.. - chwiejnym krokiem przytrzymała się ramienia Rov'a.

Laulaen Kasveilla

Zmarszczyłam czoło i odrzekłam szybko:
Na pewno nie potrzebujesz niczego? Znam rośliny łagodzące ból.
Eyn- czyli gildia słońca. Co ona robiła tu z tymi kotami. W sumie w tej chwili to mało istotny problem. Obrzuciłam ich jednak uważniejszym spojrzeniem. Zapewne oboje zadurzeni w tejże lamparcicy. Szkoda.
Na szczęście nie lubię przejmować się długo przykrymi rzeczami. Nie musiałam nawet przywoływać uśmiechu, bo on ciągle tam był.

Shey

Tsa... Zadurzeni... Takie wnioski se można nie powiem gdzie wsadzić. Przynajmniej w jego przypadku. Uważnie zmierzył nowo przybyłą. Cóż, kolejny zapach nowej gildii, no, przynajmniej pozna kogoś, tak sobie to tłumaczył. Wziął swą łapę z czoła Sziry, po czym uśmiechnął się leciutko. - Witaj, jestem Shey. - Tak, tak, próbuje być znośny dla kogoś nowego.

Laulaen Kasveilla

/a skąd ty słyszysz to co ja myślę? Razz

/

Cześć Shey! Jestem... Laulaen
Odezwałam się szybko obdarzając go spojrzeniem swoich zielonych oczu. Uśmiechnęłam się i dodałam szybko:
Możesz mówić mi Laula jeśli chcesz
Wciągnęłam powietrze nosem, by nasycić się wszystkimi zapachami kwiatów rosnących w pobliżu tej jaskini. Nie było ich wiele, ale zawsze coś. Przeniosłam uśmiechnięte spojrzenie na leżącą kotkę.
No Shey. Zaopiekuj się nią
Mrugnęłam do niego, siadając na ziemi.

Szira De' Lesore

-Nie, nie trzeba. - powiedziała twardo i wstała o własnych siłach. Tego typu zmęczenia to chwilowe słabości. Często to się dzieje po nadmiernym i nagłym użyciu aury. Spojrzała na koty - Ona, Shey, Rover, teraz jeszcze jakaś inna kotka z gildii natury.

Rover Va' Makkio

Spojrzał na nową kotkę przybyłą w te tereny. Jednak szybko musiał wrócić do rzeczywistości. No, jego przywódczyni już się przebudziła.. całe szczęście!
-Szi.. przywódco - powiedział ochrypłym głosem -Nic ci nie jest?

Laulaen Kasveilla

To bardzo dobrze się składa
Zaświergotałam do kotki.
Po chwili wiedziona moją ciekawością spytałam:
Czy mogę wiedzieć co się stało? Bo wiecie, tyle tu kotów, a ja nikogo nie znam, a tu nagle bach! I trójka siedzi przed jaskinią. Opowiecie, czy może to raczej nie dla moich uszu?
Zastrzygłam uszami, a frędzelki zafalowały. Nie chciałam być wścibska, tylko bardzo mnie to ciekawiło. Wodziłam żywym spojrzeniem od kota do kota uśmiechając się.
A ty? Przedstawisz się?
Rzuciłam wesoło do kota, który przed chwilą się odezwał.

Szira De' Lesore

Szira momentalnie zmieniła nastrój. Na samą myśl o tamtym zdarzeniu robiło się jej słabo.
Fuknęła, patrząc na każdego po kolei, aż w końcu odwróciła się i odeszła trochę dalej. Była zmęczona...

Shey

/Nie dałaś ukośnego pisma, więc wcale nie oznacza, że to myślisz. Ale mniejsza z tym./

Otrzepał się ochoczo, jakby miał na sobie z kilka kilogramów brudu. Ta, kolejna co udaje silną. Zerknął teraz na lamparcicę z dziwnym błyskiem w oku. - Jak tak to fajnie. - Odszedł o długi krok i usiadł tak, by nie było mu za ciasno. W końcu był tu największy z całej czwórki. Poczeka sobie, aż Szira wszystko wyjaśni, bo on szczególnie nawet nie wie co się stało.

Szira De' Lesore

/Nie jesteś największy Laughing

największy jest Rover - jest pół lwem - pół tygrysem xD/

Spojrzała na słońce. Strasznie drażniło jej wzrok.
Myślała nad tymi.. duszami. Strażnik pikiel ma wolne?
Eh..

Rover Va' Makkio

/potwierdzam xD i mam skrzydła (schowane)/
-Rover.. - odburknął cicho swe imię do nieznajomej.
A potem spojrzał na Sheya. Wzrok Szybko jednak przeniósł na siedząca nieopodal lamparcice.. jej wyczyn był wielki, chyba nikt sie tego nie spodziewał? ...

Laulaen Kasveilla

/ja daję grube jak mówię, czyli cała reszta to myśli i zachowania/

Z niepokojem i mieszanymi uczuciami patrzyłam na kotkę odchodzącą trochę od nas.
Ej. Przepraszam nie musisz nic mówić
Posmutniałam momentalnie, myśląc, że jestem złą przyczyną jej nastroju. Podeszłam do niej delikatnie i podniosłam łapę otuloną długim futrem. Nie pewna, czy mogę się zdobyć na taki gest, pogłaskałam ją po ramieniu, niczym starą przyjaciółkę. Spojrzałam kotce prosto w oczy
Przepraszam
Wyszeptałam ignorując Sheya i tego drugiego.

Shey

/Skąd mam to wiedzieć? xD/

Ułożył się teraz na ziemi. I dobrze, niech go ignorują... Będzie miał spokój i może go nie zaatakują. Pochylił nieco głowę ku ziemi i zamknął oczy. Czyn wieki, a jak! Aż trudno sobie to sobie wyobrazić.